مقایسه ی سبک دلبستگی مادران دارای کودکان با و بدون مشکلات رفتاری سنین 12-8 سال

مقدمه: مادر به عنوان چهره‌ی دلبستگی اصلی، تاثیر غیر قابل انکاری در تحول رفتاری کودک دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه‌ی سبک‌های دلبستگی مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری با کودکان بدون مشکلات رفتاری سنین 12-8 سال انجام شده است.  روش‌کار: نمونه‌ی این پژوهش علی-مقایسه‌ای شامل 120 نفر از مادران دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی در سال 92-1391در شهرستان نیشابور بودکه در مورد مادران کودکان عادی، از روش نمونه‌گیری تصادفی و در مورد مادران کودکان دارای مشکل رفتاری از روش   نمونه‌گیری خوشه‌ای استفاده شد. ابزار این مطالعه شامل آزمون راتر کودکان و پرسش‌نامه‌ی سبک دلبستگی بزرگسالان بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 18 وآزمون‌های آماری تی گروه‌های مستقل و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته‌ها: بین سبک دلبستگی اضطرابی و ایمن در مادران کودکان بدون مشکل رفتاری و با مشکل رفتاری تفاوت معنی‌داری وجود دارد (به ترتیب 0001/0=P، 001/0=P) اما بین سبک دلبستگی اجتنابی مادران کودکان با و بدون مشکل رفتاری تفاوت معنی‌داری دیده نشد (138/0=P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک‌های دلبستگی اضطرابی و ایمن می‌توانند به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌ی مشکلات رفتاری در کودکان محسوب شوند. نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه‌ی حاضر با حمایت از نظریه‌ی دلبستگی، اهمیت تعامل مادر-کودک را نشان می‌دهد. دلبستگی ناایمن و ایمن مادران می‌تواند پیش‌بینی‌کننده‌ی مهمی برای ایجاد مشکلات رفتاری درکودکان آن‌ها باشد.